Portrety Księżnej Anny Jabłonowskiej - ogólnopolski konkurs plastyczny

Portrety Księżnej Anny Jabłonowskiej - pod takim tytułem organizowany jest ogólnopolski konkurs plastyczny, którego celem jest wyłonienie najlepszego portretu Księżnej Anny Jabłonowskiej, dawnej właścicielki Siemiatycz. Konkurs organizuje Siemiatycki Ośrodek Kultury w ramach 480. rocznicy nadania praw miejskich Siemiatyczom. Patronat nad konkursem objął: Burmistrz Miasta Siemiatycze.

Anna Paulina z Sapiehów Jabłonowska - księżna (1728 - 1800)

Za swoje zasługi dla rozwoju kultury i sztuki, stosunków i unormowań prawnych oraz społeczno-gospodarczych, zaliczana jest do grona najznakomitszych postaci kobiecych w Polsce XVIII wieku.

Autorka dzieła, cenionego ze względu na unormowania prawne, ale również fachowe porady ogrodnicze i rolnicze, pt. „Ustawy powszechne dla dóbr moich rządców”. To również kobieta świetnie zarządzająca dobrami ziemskimi. Do największych dóbr księżnej należały majątki na Podlasiu, ich centralny ośrodek stanowiły Siemiatycze. Panowanie księżnej Anny Jabłonowskiej w Siemiatyczach przyczyniło się do rozkwitu miasta w drugiej połowie XVIII wieku. Dzięki przeprowadzonym reformom wewnętrznym oraz przebudowie, miasto stało się ważnym ośrodkiem życia gospodarczego i kulturalnego w kraju. W tym okresie powstały w Siemiatyczach m.in. pałac, ratusz, drukarnia, sąd, szpital i manufaktury, a swoją działalność rozpoczęły pierwsze kasy zapomogowo-pożyczkowe włościan. W 1783 roku księżna Anna założyła w Siemiatyczach Instytut Położniczy - jedną z pierwszych placówek tego typu w ówczesnej Rzeczpospolitej.     Siemiatycze za panowania księżnej Anny z Sapiehów Jabłonowskiej tętniły życiem. Liczne zbiory przyrodnicze (jedne z najlepszych w ówczesnej Europie), geologiczne i historyczne zgromadzone w pałacu księżnej przyciągały do miasta gości z kraju i ze świata. Gośćmi oświeconej księżnej Anny bywali m.in. H. Kołłątaj, S. Staszic, S. Trembecki, F. Karpiński, I. Krasicki, S.A. Poniatowski i cesarz austriacki Józef II. Uporządkowane miasto, ujęte w reguły prawne życie mieszkańców rozległych włości, czyniły z Siemiatycz miasto znane w Rzeczpospolitej, o którym I. Krasicki pisał „Wszystkim innym …… tego losu życzę, jaki mają Wysokie, Kock i Siemiatycze”.